در سيستم ساندویچ پانل، صفحات متشكل از پانل عايق حرارتي (پلي استايرن منبسط يا پلي‌يورتان)، همراه با دو شبكه فلزي در طرفين عايق، كه به وسيله‌ي مفتول‌هاي فولادي مورب به يكديگر متصل شده‌اند، يك شبكه فلزي سه بعدي را تشكيل مي‌دهد. اين قطعات پس از انتقال به محل احداث ساختمان، به يكديگر متصل و از دو طرف به آن‌ها بتن پاشيده مي‌شود. از تلفيق ساندویچ پانل و بتن، سازه ساختمان حاصل مي‌شود.

 لازم به توضيح است كه در اولين نسل اين ساندويچ پانل‌ ها، به جاي عايق حرارتي پلي استايرن منبسط از پلي يورتان منبسط استفاده و عايق حرارتي پس از ساخته شدن شبكه خرپايي بر روي يك ميز، به داخل قالب ماسه‌اي تزريق مي‌شد.

سيستم ساختماني 3D از ساندویچ پانل‌ هاي ديواري و سقفي تشكيل مي‌شود. ساندویچ پانل‌ هاي ديواري، علاوه بر عملكرد جداكننده، نقش سازه‌اي نيز دارند، و بايد قادر به تحمل بارهاي ثقلي و اثر بارهاي جانبي نيز باشند. به عبارت ديگر، هيچ‌گونه عضو باربر خطي مانند ستون در اين سيستم سازه‌اي وجود ندارد، و باربري توسط عناصر صفحه‌اي انجام مي‌شود. ساندیچ پانل‌ هاي سقفي نيز وظيفه تحمل بارهاي اعمال شده و انتقال آن را به پانل‌هاي ديواري، به صورت مستقيم، و بدون وجود المان خطي، مانند تير، بر عهده دارند. ضخامت سادویچ پانل‌ هاي ديواري و سقفي متفاوت است.

ميلگرد (مفتول) مورد استفاده با قطرهاي مختلف، 5/2 تا 5 ميلي‌متر، و شبكه‌ها با چشمه‌هاي متفاوت، 50*50 تا 150*150 ميلي‌متر، توسط توليدكنندگان مختلف ساخته مي‌شود. فاصله دو شبكه موازي نيز بسته به نوع مصرف، ميزان بتن وارد شده و ضخامت عايق حرارتي از 70 تا نزديك 150 ميلي‌متر تغيير مي‌كند.